Kawa z mlekiem lepiej smakuje… Zaczęło się porankowo, tzn. rodzinnie i sympatycznie i… z kawą w tytule. Codziennie oglądam „Kawę czy herbatę”...

A tu portal, mój ulubiony, serwuje o 16.00 rodzinne spotkanie. Na wstępie powiatowy przewodniczący, lekko zdenerwowany, drżącym głosem i dochodzący do wniosku…, zaprasza na piękny i wzruszający jak brazylijski serial cykl „Z SLD przy kawie”. Zważywszy na intensywną autopromocję wspomnianej formacji istnieje obawa, że niedługo jak otworzę lodówkę wyskoczy z niej Kuś z SLD i Kawą. Kawę lubię, lecz zdecydowanie do kawy zamiast SLD wolę mleko 3,2% (nie mylić procentów z poparciem dla tej formacji), może być „Łaciate”, chociaż też czerwone. Zatem rozpoczyna Jacek Kuś otoczony satelitami i centralnie ON, do niedawna ten pierwszy sekretarz, upsss przepraszam pan przewodniczący Grzegorz Napieralski, któremu „płynnie” cokolwiek miałoby to znaczyć J.K. przekazuje głos.

Na wstępie pan Napieralski wytłumaczył nam przyczyny odwiedzin niemieckich przyjaciół z SPD w Kołobrzegu, tą siłą sprawczą był ich ”sentyment” do naszego miasta. Jednocześnie SLD zręcznie podpina się pod sukces i zabiegi prezydenta Janusza Gromka i przedstawia ów fakt (wizyty SPD), jako spotkanie zaprzyjaźnionych partii na gościnnej ziemi kołobrzeskiej. Przedstawia w taki sposób, że można odnieść mylne wrażenie, że to na zaproszenie SLD i pana Napieralskiego ta wizyta się odbywa, że lokalne struktury są organizatorami tej wizyty. Mamy tu przykład stosowanej od wielu lat przez towarzyszy taktyki reinterpretacji faktów i zdarzeń, i przedstawianie ich w nowym świetle według własnych marzeń, zamierzeń, opcji i celów. Mocno niesmaczne. Razi w wypowiedzi konsekwentnie stwarzany pozór, że oto przy „roboczej kolacji” (jak to znajomo brzmi), SLD załatwi nam to i owo z niemieckimi przyjaciółmi. Pytam zatem wprost, czy to na zaproszenie Jacka Kusia i Grzegorza Napieralskiego do Kołobrzegu przyjechali członkowie SPD? Jeżeli nie, to więcej skromności panowie, teraz i na przyszłość, bo nieładnie zajadać się cudzymi ciastkami. Tak mówili w przedszkolu, może tam trzeba wrócić po naukę dobrych manier, skoro z domu się ich nie wyniosło. Sukces ma wielu ojców…

Skromności brakło również w kolejnych wypowiedziach i serwowanych teoriach. np. o nowoczesnej partii. Tak na marginesie, panowie lewacy, za waszych czasów nie tylko w sejmie panowała błoga gwarantowana strachem jednogłośność w każdym temacie, więc wciąż nie możecie zrozumieć mechanizmu demokracji, w który wpisany jest również krytyczny dyskurs w ramach wewnątrzpartyjnych dyskusji prowadzonych przy podniesionej kurtynie. W zakamarkach waszych głów wciąż tli się w strach przed nieprawomyślnymi wypowiedziami, ba myślami nawet, za które mateczka partia serwowała wyjazd mało turystyczny do kopalni Workuty. Miało być interesująco a było… raczej komediowo -rozrywkowo, bo w kategoriach kabaretowych należy potraktować większą cześć wystąpienia Napieralskiego, w czym dzielnie jak echo wspierał ów „S(LD)how” nasz lokalny lider z kolegami po lewicy. Pojawiają się pomysły, fakt zabawne, o tachografach, o drogach, radarach wszystko, co pod ręką do jednego kotła może uda się coś upichcić. Świetny pomysł to wprowadzić do szkół przedmiot prawo jazdy zamiast… a na maturze tenże przedmiot obowiązkowy na przykład… Z ust Napieralskiego padło jak salwa stwierdzenie „kultura jazdy”: ubaw po pachy, bo kto jak kto, ale tu koledzy z lewicy mają świetne osiągnięcia zwłaszcza wiele możemy nauczyć się od Bronisława Cieślaka, który pełniąc funkcję rzecznika prasowego klubu parlamentarnego SLD, pewnej grudniowej nocy został zatrzymany przez patrol policji podczas jazdy pod prąd ulicą jednokierunkową. Bronisław Cieślak odmówił poddania się badaniu na zawartość alkoholu we krwi. Komisja Etyki Poselskiej uznała jego zachowanie za nadużycie immunitetu, a sąd w Krakowie ukarał go za wykroczenie drogowe karą grzywny oraz zakazem prowadzenia pojazdów na okres sześciu miesięcy. Fakt: wzór godny naśladowania. Panowie, komu tu się pomieszało w głowach? Pytam retorycznie, przez grzeczność oczywiście.

Gdy brakowało pomysłu na kolejne gagi, a dramaturgia i emocje spadały jak wyborcze poparcie po 89 roku, dzielnie wkraczali na sceną pozostali partyjni towarzysze odgrzewając dyżurne tematy jak stare kotlety żąglując półprawdami i demagogią z wprawą dziedziczoną przez partyjne pokolenia. Przy okazji monologów Grzegorza Napieralskiego, mogliśmy się przekonać na własne uszy, że decyzja o zdjęciu go z funkcji lidera lewicowej formacji nie była przypadkowa, to człowiek w sennej malignie pogrążony z bukietem frazesów przekwitłych w ustach. Bo jak inaczej nazwać te wszystkie gesty Pro Publico Bono, bo jak określić te bajdurzenia na sofie z odgrażaniem się prokuraturą itp.? Te wypowiedzi potwierdzają bolesną (dla tych panów) prawdę o sojuszu niemocy, sojuszu bezradności, wieczni przegrani od jakiegoś czasu dramatycznie czepiający się tematów IN VITRO czy związków partnerskich, byle tylko dać o sobie znać, byle medialnie istnieć. Miły im nawet pomysł na lepszy świat posła Hoca z PiS-u, pod którym gotowi się ochoczo podpisać.

Na koniec kawowego show pada też ostry, powiedzmy wprost, nieuczciwy zarzut ze strony radnego Błaszczyka, ze prezydent Gromek i PO gardzi opozycją. Wierutne kłamstwo, pogarda trwale została wykreślona z demokratycznego słownika i świadomości. To systemy totalitarne w najnowszej historii naszego kraju wielokrotnie obrazowały nam czynem treści zawarte w tym słowie.

Reasumując serial „Z SLD przy kawie” można sobie spokojnie darować, szkoda czasu, bo to ani mądrze, ani zabawnie. Zamiast utyskiwań, żalów i fajerwerków objawień panowie do roboty, a najlepiej do domu zwłaszcza, że kawy nie podano.

B. A.