Kołobrzeg jest znany ze swoich właściwości, jak szerokie i nasłonecznione plaże, czyste morze, powietrze nasycone jodem, specyficzny i leczniczy mikroklimat.

Są to atuty, które wykorzystuje się w lecznictwie uzdrowiskowym, ale również znajdują one zastosowanie w wielu obiektach SPA. Jednak o walorach Kołobrzegu decyduje przede wszystkim zieleń i tereny cenne przyrodniczo. Jest ich w Kołobrzegu i okolicy bardzo dużo. To one wpływają na to, jaki jest klimat nadmorski, chronią przed sztormami, decydują o czystym powietrzu i są same w sobie atrakcją turystyczną.

Brzeg morski – to niezwykle cenne tereny, z jednej strony związane z turystyką, jednakże z drugiej strony są niezwykle wrażliwe. Sztormy powodują ich nieodwracalne zniszczenie. Z drugiej strony zasadzoną tam roślinność niszczy człowiek, wchodzący na wydmy pomimo obowiązujących zakazów. Na tych terenach znajdują się cenne gatunki roślin, w tym drobne storczyki i mikołajek nadmorski.

Solniska – Kołobrzeg otacza słona woda. Występuje ona na wielu obszarach, tworząc środowisko z punktu widzenia przyrody niezwykle ekstremalne. Ale nawet i w takich warunkach rozwija się życie, a występujące tam rośliny mają charakter unikatowy na skalę Europy. Okolice miasta nad Parsętą tym różnią się od innych terneów nadbałtykich, że słonolubne rośliny nie zajmują ternów zasilanych wodą morską, ale solankami, w których stężenie chlorku sodu jest kilkukrotnie większe niż w Bałtyku. W Ekoparku Wschodnim znajduje się nawet Solne Bagno, nazwane tak ze względu na właściwości wody. Z roślin występujących na tych terenach możemy wskazać słonawę, komonicę wąskolistną, jarnik solankowy, mlecznik nadmorski czy babkę nadmorską.

Dolina Parsęty – wybitnie cenny teren ekologiczny. To jeden z ważniejszych korytarzy ekologicznych w województwie zachodniopomorskim ze względu na występowanie licznych siedlisk wymagających ochrony. Kwestie te regulują dokumenty związane z programem “Natura 2000″. Sama rzeka ma długość 139 km długości. Parsęta wypływa z okolic Parsęcka na terenie Pojezierza Drawskiego, około 7 km na północny-zachód od Szczecinka. Zasilana innymi rzekami oraz potokami spływającymi z pojezierza płynie w kierunku północno-zachodnim do Białogardu. Tam wypływa z pojezierzy i meandrując płynie nadal w kierunku północno-zachodnim. Na 53 kilometrze w miejscowości Rościno znajduje się zapora spiętrzająca z elektrownią wodną. W okolicach miejscowości Pustary rzeka wpływa w Pobrzeże Koszalińskie i dość prostym, dolnym odcinkiem płynie do Kołobrzegu, gdzie uchodzi do Bałtyku. Gatunki ryb występujące w Parsęcie: łosoś atlantycki, troć wędrowna, cert, lipień, a także leszcze, szczupaki, płocie, sandacze i jazie, w wyższych partiach także pstrągi potokowe.

Lasy – zajmują ponad 21% terenów powiatu kołobrzeskiego. Są obfite w zwierzynę i zachowały swój naturalny charakter. Pojawia się w nich i żubr i wilk.

Solniska na Owczym Bagnie – przewidywany rezerwat przyrody występujący przy północno-zachodnich granicach Kołobrzegu. Jest to fragment tzw. kołobrzeskich błot w tym części dawnego Jeziora Czarnego, jakie występowało tu w końcu XIX w. W obrębie szuwarów trzcinowych znajduje się kilka płatów roślinności słonolubnej. Swoje siedliska mają tam ptaki, w tym czajka, kukułka czy potrzos.

Ekopark Wschodni -  użytek ekologiczny zlokalizowany w Kołobrzegu, w granicach Trzebiatowsko-Kołobrzeskiego Pasa Nadmorskiego. Powołany został przez miasto Kołobrzeg w 1996 roku. Zajmuje powierzchnię 381 ha (m.in. Bagicz, Podczele). Obiekt cenny ze względu na walory krajobrazowe, geomorfologiczne, faunistyczne i florystyczne. Zasadniczym elementem użytku była niecka słonawych torfowisk Solne Bagno. Obszar znajduje się w wykazie ostoi ptaków europejskiej sieci obszarów chronionych. Odnotowano tu występowanie około 80 gatunków ptaków. Do cenniejszych gatunków flory należą: orlik pospolity, krwawnik kichawiec, rzeżucha łąkowa, kruszczyk rdzawoczerwony, wierzbownica błotna, sit Gerarda, szelężnik większy, rutewka orlikolistna, pływacz zachodni, podkolan biały. Z fauny występują m.in. perkoz rdzawoszyi, bąk czy żuraw. Teren Ekoparku Wschodniego był żerowiskiem na trasie wędrówek ptaków brodzących blaszkodziobych i siewkowych chronionych przez Unię Europejską. Ekopark stanowił również ostoję dla płazów bezogonowych, które na tym terenie znajdowały enklawy dogodne dla rozrodu. Łabędzie nieme miały tu swoje gniazda. W lasach rosną okazałe drzewa, dominują buki i dęby.

Dolina Stramniczki – przewidywany użytek ekologiczny na południe i południowy wschód do granic miasta. Przedmiotem ochrony powinien być teren stanowiący korytarz ekologiczny między “Ekoparkiem Wschodnim” a doliną rzeki Parsęty w celu przepływu i wymiany genów oraz ochrona bioróżnorodności i ochrona roślinności słonolubnej, a także ochrona rzadkich i zagrożonych gatunków roślin i zwierząt.

Mirocice – przewidywany zespół przyrodniczo-krajobrazowy. Obejmuje obszar o pow. ok. 150 ha w południowo-wschodniej części Kołobrzegu, położony na wschód od osiedla Janiska i toru kolejowego Kołobrzeg – Białogard. To dawna podkołobrzeska wieś, którą w 1939 roku zamieszkiwało 127 mieszkańców. Obecnie miejscowość ta nie istnieje. Jak pisze Tadeusz Twardy, obszar proponowany jest do ochrony, głównie ze względów urokliwości krajobrazowej oraz bioróżnorodności gatunkowej roślin i zwierząt. Występują tam m.in.: listera jajowata, kukułka szerokolistna, podkolan zielonawy, kruszczyk szerokolistny, centuria pospolita, rosiczka okrągłolistna, śmiałka goździkowa, bniec czerwony, chroszcz nagołodygowy, skalnica ziarenkowata, dzwonek skupiony. Pobieżne badanie szaty roślinnej tego terenu wykazało występowanie tam około 250 gatunków roślin.

PARKI
Kołobrzeg posiada kilkanaście parków i terenów zielonych. Nie wszystkie są dostępne, na przykład tereny wojskowe po zachodniej stronie ujścia Parsęty z pierwszym parkiem kołobrzeskim, który gdyby został oddany przez wojsko miasto, byłby najstarszym parkiem w Polsce: ma już ponad 400 lat! Poniżej opisujemy najważniejsze parki w Kołobrzegu, wszystkie wpisane do rejestru zabytków.

Park Nadmorski – oficjalna nazwa to Park im. Stefana Żeromskiego. Został założony w 1853 roku na bazie prowadzonych od 1809 roku nasadzeń na północy miasta. Zgodę na powyższe wydał komendant twierdzy, z zastrzeżeniem, że w przypadku oblężenia drzewa zostaną wycięte. Na szczęście nigdy to nie nastąpiło. Elementem parku jest Promenada Wydmowa, rozciągająca się od latarni morskiej po Szaniec Kamienny. Park pełni funkcje uzdrowiskową – znajduje się w nim ścieżka zdrowia, ale również ścieżka rowerowa. Chroni miasto przed huraganowymi wiatrami.

Park im. Jedności Narodowej – znajduje się w zachodniej części Kołobrzegu nad morzem. W dużej części obejmuje dawny teren Cmentarza Centralnego uruchomionego w 1881 roku. Groby zlikwidowano, ale nie przeprowadzono ekshumacji. Pamiątką po tym jest lapidarium niemieckie przy ul. Arciszewskiego.

Park Aleksandra Fredry – znajduje się we wschodniej części miasta, wokół amfiteatru. Powstał wokół dawnego Fortu Wilczego.

Park gen. Henryka Dąbrowskiego -  przed wojną było to Park Nettelbecka – przewodniczącego mieszczan w czasie walk o Twierdzę Kołobrzeg w 1807 roku. Po wojnie, w ramach nazewnictwa, powrócono do tego okresu, ale park za patrona otrzymał generała Jana Henryka Dąbrowskiego, dowódcę wojsk polskich w armii Napoleona, które walczyły w 1807 roku pod Kołobrzegiem. Sam park, obok zabytkowego i pomnikowego drzewostanu, jest jedynym miejscem, gdzie zachowały się relikty fortyfikacji nowożytnych i fosa miejska. Miejsce to kołobrzeżanie nazywają “stawkiem”.

Park 18 Marca – jeden z piękniejszych parków w centrum miasta, z ławeczkami, alejkami i fontanną. Od strony ul. Dworcowej znajduje się ponad 100-letni Buk Zwyczajny – pomnik przyrody o obwodzie 400 cm. Od strony ul. Armii Krajowej znajduje się pomnik poległych w walkach o Kołobrzeg w marcu 1945 roku.

Park Załęże (Maikuhle) – Załęże, przed wojną nazywane Maikuhle, powstało w 1612 roku. Akcję sadzenia drzew rozpoczął radny Lorentz Heitke, potem przedsięwzięcie to kontynuował jego syn. Po lewej stronie rzeki rosły, dęby, buki, jesiony i brzozy, a z czasem inne szlachetne gatunki drzew. W ten sposób, pod twierdzą wyrósł najpierw park, a potem lasek, który mieszkańcy nazywali Maikuhle. W historiografii polskiej miejsce to nazywa się Załęże. Natomiast znaczenie słowa “Maikuhle” przedstawił dr Andrzej Chludziński w książce “Nazwy terenowe lądowe i wodne Powiatu Kołobrzeskiego”, wskazując, że jest to jedyny niemiecki toponim nawiązujący do obrządku chrześcijańskiego: “Maikuhle – wzniesienie, na z. Kołobrzegu: May-Kuhle 1824, Maikuhle. Nazwa jest złożona z appelativum Mai ‘maj’ i ap. Kuhle ‘jama, dół’ i jak widać wiąże się z majowymi ceremoniami – w miejscu tak nazywanym obchodzono Zielone Świątki” – czyli uroczystość zesłania Ducha Świętego. Obecnie tereny Marynarki Wojennej. Historycznie – najstarszy park w Polsce.

Więcej informacji o przyrodzie w Kołobrzegu i okolicy znajdziecie na stronie: www.przyroda.powiat.kolobrzeg.pl