Clear Sky

8°C

Kołobrzeg

29 marca 2024    |    Imieniny: Wiktoryna, Cyryl, Eustachy
29 marca 2024    
    Imieniny: Wiktoryna, Cyryl, Eustachy

Redakcja: tel. 500-166-222 poczta@miastokolobrzeg.pl

Portal Miasto Kołobrzeg FBPortal Miasto Kołobrzeg na YT

Regionalny Portal Informacyjny Miasta Kołobrzeg i okolic

reklama

reklama

reklama

Honorowy obywatel Kołobrzegu - papież Polak, jest od dziś świętym. W naszym mieście Jan Paweł II był tylko raz - 17 sierpnia 1975 roku.


17 sierpnia 1975 r. rozpoczęły się obchody 975-lecia powstania metropolii gnieźnieńskiej i biskupstwa w Kołobrzegu. Ołtarz polowy usytuowany był w narożniku zachodniej ściany skrajnej nawy południowej i południowej ściany bloku wieżowego. Całość zdobiła i łączyła monumentalna dekoracja. W lewej części południowej elewacji wieży w górę piął się ogromny biało-błękitny krzyż. Obok niego widniała postać św. Wojciecha z krzyżem biskupim w dłoni. Święty prawą dłonią wskazywał na herb z symbolicznymi wieżami katedry gnieźnieńskiej i herb Kołobrzegu. Herby znajdowały się w dolnej części krzyża. Stąd krzyż przecinał duży pastorał, w połowie długości którego umieszczono herb biskupa ordynariusza Ignacego Jeża. Po prawej stronie ściany znajdował się napis: „Miejcie odwagę - Jam zwyciężył  świat”. Pośrodku dekoracji, na dole, zbudowano ołtarz o błękitnym cokole, na którym po lewej stronie znajdował się krzyż u podstawy przechodzący w kotwicę na tle fal morskich. Po bokach umocowano flagi: po lewej stronie podium trzy biało-czerwone, po prawej trzy biało-błękitne, a dalej, na ścianie skrajnej nawy południowej – trzy flagi biało-żółte. Całość zaprojektował brat Piotr ze Zgromadzenia Księży Chrystusowców w Poznaniu.

Dostojni goście gromadzili się w kościele Niepokalanego Poczęcia NMP. W przedsionku świątyni kardynał Wyszyński został powitany liturgicznie przez proboszcza parafii św. Marcina, księdza Józefa Słomskiego. O godzinie 11 z kościoła, przy biciu dzwonu, do ołtarza wyruszyła procesja. Na przedzie niesiony był krzyż. Za nim, z relikwiarzem św. Wojciecha podążał proboszcz Słomski, potem szła asysta, biskupi i kardynałowie, którym towarzyszyła orkiestra dęta.

Wierni zgromadzili się na placu pomiędzy konkatedrą a kościołem parafialnym. Według różnych źródeł, w uroczystościach uczestniczyło od 50 do 70 tysięcy ludzi.

Na uroczystości do Kołobrzegu przybyli:
kardynał Stefan Wyszyński – Prymas Polski, kardynał Karol Wojtyła – metropolita krakowski, arcybiskup Antoni Baraniak – metropolita poznański;
biskupi ordynariusze: Stefan Bareła – diecezja częstochowska, Józef Drzazga – diecezja warmińska, Ignacy Jeż – diecezja koszalińsko-kołobrzeska, Lech Kaczmarek – diecezja gdańska, Jan Mazur – diecezja siedlecka, Józef Rozwadowski – diecezja łódzka, Mikołaj Sasinowski – diecezja łomżyńska, Jerzy Stroba – diecezja szczecińsko-kamieńska, Ignacy Tokarczuk – diecezja przemyska, Wincenty Urban – archidiecezja wrocławska, Jan Zaręba – diecezja włocławska;
biskupi sufragani: Lucjan Bernacki – archidiecezja gnieźnieńska, Bohdan Bejze – diecezja łódzka, Władysław Bobowski – diecezja tarnowska, Jan Czerniak – archidiecezja gnieźnieńska, Julian Groblicki – archidiecezja krakowska, Kazimierz Kluz – diecezja gdańska, Zygfryd Kowalski – diecezja chełmińska, Zbigniew Józef Kraszewski – archidiecezja warszawska, Edward Henryk Materski – diecezja kielecka, Jan Obłąk – diecezja warmińska, Paweł Socha – diecezja zielonogórsko-gorzowska, Tadeusz Werno – diecezja koszalińsko-kołobrzeska, Wacław Wycisk – diecezja opolska, Tadeusz Zawistowski – diecezja łomżyńska.
Po prawej stronie ołtarza znajdowały się organy. Na instrumencie grał Stanisław Dudek, organista z parafii św. Marcina. Obok usytuowane było podium dla chóru. Do Kołobrzegu przybyło kilka chórów z całej diecezji: z parafii katedralnej i parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Koszalinie, z parafii Mariackiej w Słupsku, z parafii Mariackiej w Białogardzie i parafii św. Michała Archanioła w Karlinie. Przybyły dwie orkiestry: z parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Koszalinie i parafii Mariackiej w Słupsku. Połączonymi chórami i wspaniale brzmiącą orkiestrą dyrygował Henryk Maj, organista z parafii Mariackiej w Słupsku.

Po przybyciu orszaku do ołtarza, rozpoczęła się ceremonia powitania dostojnych gości. Na początku głos zabrały dzieci, ubrane w marynarskie stroje. Najmłodsi parafianie zwrócili się takimi oto słowami:
„Najdostojniejszy Księże Prymasie! Księże Kardynale z Krakowa! Najczcigodniejsi Księża Arcybiskupi, Biskupi oraz wszyscy drodzy nam Goście! W imieniu dzieci naszego miasta, witamy was w tym dniu tak radosnym i wielkim. Cieszymy się, że nie jesteśmy dziś sami, że wraz z nami cała Polska wraz ze swymi Pasterzami wzniesie hymn wdzięczności Bogu za 975 lat biskupstwa w Kołobrzegu i ślad Chrystusowego posiewu, który mimo burz dziejowych nie tylko przetrwał, ale wzrasta i daje obfite plony”.
Po tych słowach dzieci wręczyły biskupom i gościom zgromadzonym na podium białe i czerwone goździki. Następnie przemawiała delegacja młodzieży. Oto fragment powitania:
„(…) Pragniemy rozwijać w sobie wartości nieprzemijające, pogłębiać braterską więź, trwać na zawsze przy Chrystusie Królu i Jego Kościele. Dlatego, choć nieudolnie, wyrażamy głęboką wdzięczność za dzisiejszą tu obecność Najdostojniejszego Księdza Prymasa, Księdza Kardynała Metropolity Krakowskiego, Księży Biskupów, całego Duchowieństwa i za możliwość przeżycia tej doniosłej, historycznej i Bożej karty w dziejach naszego miasta. Z głębi naszych młodzieńczych serc życzymy Przewielebnym, Dostojnym Gościom obfitości łask, dużo zdrowia i sił, by mogli nadal pracować i prowadzić naszą Ojczyznę drogą Bożego pokoju”.

Potem słowa powitania wygłosili dorośli członkowie wspólnoty parafialnej:
Cały Lud Boży, a równocześnie we wskrzeszonej diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, z wielką radością wita dziś przedstawicieli Kościoła polskiego: Najdostojniejszego Księdza Prymasa i Księdza Kardynała Wojtyłę, wszystkich najczcigodniejszych Księży Arcybiskupów i Biskupów oraz wszystkich miłych i drogich nam Gości. Zebrała nas w jedno wielka i radosna uroczystość jubileuszowa. Mija 975 lat powołania do życia diecezji kołobrzeskiej, która wraz z diecezją krakowską i wrocławską w roku 1000 weszła w skład metropolii gnieźnieńskiej. Na przestrzeni minionych lat różne i zmienne były jej dzieje, tak jak zmienne były losy naszej Ojczyzny. Nie chcemy w tej chwili analizować i oceniać wypadków, które zanotowała historia, ale fakt, że po tylu latach, w zasięgu murów tej niegdyś wspaniałej, a dziś przez nas odbudowywanej świątyni możemy śpiewać Bogu dziękczynne „Te Deum” za łaski wiary posianej na naszych ziemiach, jest wydarzeniem doniosłym dla całego Kościoła polskiego, jak również dla naszej Ojczyzny. Zdajemy sobie jednak sprawę z tego, że uroczystość dzisiejsza nie tylko ma pozostawić nam wspomnienia radosnego przeżycia, ale stawia przed nami konkretne zadania. Przyrzekamy, że uczynimy wszystko, by wartości zaszczepionej tu niegdyś Dobrej Nowiny były nie tylko zachowane, ale rozwijane i pogłębiane zarówno w naszym życiu osobistym, jak i społecznym”.

Następnie zgromadzenie liturgiczne powitał biskup Ignacy Jeż – ordynariusz koszalińsko-kołobrzeski:
„(…) Dzień tego Jubileuszu jest dla nas dniem Dziękczynienia za wszystko dobro, którego doznaliśmy przez przynależność do metropolitarnego Kościoła Gnieźnieńskiego, który powstał w roku 1000 u grobu św. Wojciecha. A w tym samym roku i w tych samych okolicznościach powstał diecezjalny Kościół kołobrzeski. (…) Dziękujemy za to, że tak szczęśliwe są dla nas przyjazdy Księdza Prymasa, boć w przeddzień przyjazdu na konsekrację biskupa sufragana przekazano nam w użytkowanie nawy konkatedry tutejszej, a w przeddzień obecnego przyjazdu otrzymaliśmy decyzję przekazującą nam najpóźniej z dniem 31 sierpnia w użytkowanie rezydencję biskupią w Koszalinie, za co wdzięczność wyrażamy panu wojewodzie koszalińskiemu. Wypełniły się słowa wypowiedziane w dniu milenijnej uroczystości z roku 1967 spod małego kościółka, by zapełniła się bolesna luka w murach tej konkatedry, która dobrze służy obecnie ludowi Bożemu i którą już odnawiamy wewnątrz, by przywrócić jej jak najszybciej poprzedni wygląd wspaniałej świątyni. (…) Witam jak najserdeczniej Jego Eminencję Księdza Kardynała Karola Wojtyłę, Arcybiskupa Metropolitę Krakowskiego. Jego biskupstwo, razem z kołobrzeskim, w roku 1000 znalazło się z granicach metropolii gnieźnieńskiej. I chociaż biskupstwo kołobrzeskie wnet upadło, pozostało symbolem przynależności do Kościoła Katolickiego i do Polski razem z Gnieznem i Krakowem. (…)”.

Po powitaniu przez gospodarza uroczystości, chór wraz z orkiestrą wykonał pieśń „Gaude Mater Polonia”. Potem rozpoczęła się msza święta dziękczynna za dziesięć wieków chrześcijaństwa w Polsce oraz za utworzenie organizacji kościelnej na tak zwanych Ziemiach Odzyskanych, w tym diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Formularz mszalny pochodził ze święta błogosławionego Maksymiliana Marii Kolbego. Msza święta była koncelebrowana. Głównym celebransem był kardynał Karol Wojtyła, któremu w białych ornatach towarzyszyli: biskup Wincenty Urban, arcybiskup Antoni Baraniak, biskup Jerzy Stroba, biskup Jan Czerniak, biskup Ignacy Jeż, ksiądz prałat Józef Jarnicki (przedstawiciel proboszczów diecezji) i ksiądz Jerzy Wyrzykowski (neoprezbiter, przedstawiciel księży wikariuszy diecezji).

Homilię wygłosił Prymas Wyszyński. Oto jej fragmenty:
„(…) Wspomnienia historyczne, które były przedmiotem rozważań waszego Arcypasterza, pozwalają nam zatrzymać się na momencie najważniejszym, który podnosi nasze serca do Boga i rozpiera dusze – na wielkim wydarzeniu w roku 1000. W roku tym w Gnieźnie, przy grobowcu świętego Wojciecha, obecni byli przedstawiciele Stolicy Świętej, wysłannicy Ojca Świętego Sylwestra II oraz przedstawiciele największych wtedy potęg świeckich z imperatorem rzymskim Ottonem III na czele – przyjacielem Bolesława Chrobrego i świętego Wojciecha. Dostojnych gości przyjmował możny i sławny król Bolesław Chrobry, czuwający nad spuścizną Mieszkową w kształtującej się powoli lecz wytrwale państwowości Narodu polskiego. Wszyscy świadomi doniosłości chwili, przez zasługi świętego Wojciecha, skłaniali swoje korne czoła przed Bogiem, aby podziękować za ten dziejowy moment, w którym z woli Ojca Świętego ogłoszono dekrety ustanawiające niezależną, samodzielną Metropolię Gnieźnieńską, obejmującą wówczas całe dziedzictwo Mieszka i Chrobrego, całą wówczas Polskę. Jak już wspomniano, obok istniejącej najstarszej diecezji polskiej w Poznaniu, zostały wtedy utworzone wolą papieża nowe diecezje: Gniezno, Kołobrzeg, Wrocław i Kraków. Chrześcijaństwo – mocą jednoczącą Naród i państwo polskie. (…) Nie mam zamiaru, Najmilsi, snuć przed Wami rozważań historycznych, ale zwrócę uwagę przynajmniej na jedno, że ewangelizacja Polski szła po myśli polecenia Chrystusa, który posłał swoich uczniów, nakazując im: „Idźcie na cały świat i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (…) Wspomniał już wasz Arcypasterz, że dzieje waszej Diecezji były bolesne. Pierwsza diecezja w Kołobrzegu istniała krótko, ale pozostał po niej ślad historyczny, jak gdyby wyrzut sumienia, z którym rozstać się nie było można. (…) Wasza Diecezja była takim ziarnem pszenicznym wrzuconym w ziemię, które oczekiwało na swój czas. Może to jest właśnie czas, w którym ma ona wypełnić zadanie, wołając do Was: „Czyńcie sobie ziemię poddaną”. (…) Nikt pewnie nie przypuszczał, że ziarno pszeniczne wiary, które wpadło w roku 1000 w ziemię pomorską, koszalińsko-kołobrzeską, tak przedziwnie się odrodzi i zacznie wydawać owoc stokrotny. Wierzymy, że jest to dzieło Boga Żywego, Ojca ludów i narodów, który wszystkim daje pokarm czasu swego. Istnienie tu, w Kołobrzegu, polskiej diecezji, należącej ongiś do Metropolii Gnieźnieńskiej, stanowiło argument i w czasach dzisiejszych, przemawiający za włączeniem tej ziemi w granice naszej Rzeczypospolitej. (…) Radując się z dzisiejszej uroczystości, składamy Tobie, Najdostojniejszy Arcypasterzu Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej, życzenie, aby wszystkie pługi kierowane dłońmi Twoimi i Kapłanów, głęboko orały ziemię. Aby rzucane w nią ziarno pszeniczne Ewangelii było szczere, serdeczne, rzetelne i wydało owoc stokrotny. Życzymy Tobie, twoim Kapłanom i Ludowi Bożemu, abyście zawsze byli pod szczególną opieką Matki Najświętszej, patronującej katedrze koszalińskiej, Bogurodzicy Dziewicy, Bogiem sławionej Maryi. A w codziennym waszym życiu, niech przykładem będzie ten, który na wzór Chrystusa życie swoje oddał za brata w obozie koncentracyjnym. Abyśmy i my umieli – jak nas uczy Chrystus – przykładem swoim okazywać największą miłość jedni drugim. Niech tak będzie na ziemi ogrzewanej słońcem, omytej pogodnymi falami Bałtyku! Niech pogłos tych słów dojdzie do Tatr, na Śląsk, do wschodnich granic Rzeczypospolitej! Niech Polska Bogiem silna będzie tak zwarta i zespolona, jak nad tym pracowali nasi praojcowie, nasi pierwsi władcy historyczni, zostawiając nam najwspanialszą tradycję; jak nad tym przez 975 lat pracowała Metropolia Gnieźnieńska, obejmująca swoimi ramionami, pełnymi miłości Chrystusowej, całą Ojczyznę. (…)”.

Po homilii i wyznaniu wiary, nastąpiła procesja z darami ofiarnymi, które do ołtarza przynieśli przedstawiciele wszystkich stanów parafii św. Marcina. Dary na ręce Prymasa Wyszyńskiego złożyli pracownicy zatrudnieni przy odbudowie konkatedry, do kardynała Wojtyły udała się delegacja młodzieży, a na ręce arcybiskupa Baraniaka i innych biskupów dary złożyły dzieci. Ponadto, dostojnym gościom wręczono pamiątki, między innymi plakietki z półplastycznym przedstawieniem chrzcielnicy z kołobrzeskiej konkatedry i herbem biskupa Jeża.

Po komunii świętej i odśpiewaniu dziękczynnego „Te Deum”, miały miejsce podziękowania. Odczytano także telegram biskupów diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej do Ojca Świętego. Po udzieleniu błogosławieństwa przez wszystkich biskupów, zakończyła się msza święta jubileuszowa. Po nabożeństwie, goście udali się na zwiedzanie odbudowywanej ze zniszczeń wojennych konkatedry. W prezbiterium podziwiano wspaniałe dzieła sztuki: chrzcielnicę z 1355 r., trzy średniowieczne tryptyki, żyrandol – tzw. „koronę Schlieffenów” z 1523 r. oraz kilka zabytkowych obrazów. Biskup Ignacy Jeż oprowadził gości po korpusie nawowym, w którym trwały prace przy zakładaniu sklepień. Pięknie prezentowały się odnowione pozostałości polichromii, zwłaszcza ewangeliczna przypowieść o pannach mądrych i głupich. Blok wieżowy, na mocy porozumienia strony kościelnej i państwowej, jeszcze do 1976 r. użytkowany był przez Muzeum Oręża Polskiego.

Po zwiedzeniu gotyckiej świątyni, księża biskupi i zaproszeni goście udali się do klasztoru Ojców Franciszkanów przy ul. Jedności Narodowej na posiłek i odpoczynek.

Uroczystości 975-lecia powstania metropolii gnieźnieńskiej i biskupstwa w Kołobrzegu, najtrafniej podsumował dawny proboszcz parafii św. Marcina, franciszkanin, ojciec Piotr Mielczarek:
„(…) Można stwierdzić, że Uroczystości kołobrzeskie stanowiły znaczny przyczynek do ingerencji i konsolidacji społeczeństwa. Przypominały dawne dzieje i dawną polską i katolicką rzeczywistość na tych ziemiach, które były nasze i słusznie nam się należą. Były nicią czy klamrą wiążącą współczesną polską rzeczywistość tych ziem z dawną polską rzeczywistością. Przemawiały więc jak najbardziej za polską racją stanu. (…) Podkreślić na koniec trzeba, że widocznie i niebu podobały się Uroczystości: Bogu, Matce Najświętszej i Świętym Patronom diecezji, bo gdy i w poprzedzający dzień, i w samą niedzielę w rannych godzinach padał obfity deszcz, to na sam czas Uroczystości wypogodziło się i zaświeciło ciepłe słońce, by po ich zakończeniu znów ciężkie chmury pokryły niebo i by znów zaczął padać rzęsisty deszcz”.


reklama

reklama

reklama

reklama

reklama

Dodaj komentarz

UWAGA!
Komentarze są prywatnymi opiniami Czytelników, za które redakcja nie ponosi odpowiedzialności. Publikowanie jest jednoznaczne z akceptacją regulaminu. Jeśli jakikolwiek komentarz narusza obowiązujące prawo lub zasady współżycia społecznego, prosimy o kontakt poczta@miastokolobrzeg.pl. Komentarze niezwiązane z artykułem, naruszające regulamin lub zawierające uwagi do redakcji, będą usuwane.

Komentarze zostaną opublikowane po akceptacji przez moderatora.

Zgody wymagane prawem - potwierdź aby wysłać komentarz



Kod antyspamowy
Odśwież

Administratorem danych osobowych jest  Wydawnictwo AMBERPRESS z siedzibą w Kołobrzegu przy ul. Zaplecznej 9B/6 78-100 Kołobrzeg, o numerze NIP: 671-161-39-93. z którym możesz skontaktować się osobiście pod numerem telefonu 500-166-222 lub za pośrednictwem poczty elektronicznej wysyłając wiadomość mailową na adres poczta@miastokolobrzeg.pl Jednocześnie informujemy że zgodnie z rozporządzeniem o ochronie danych osobowych przysługuje ci prawo dostępu do swoich danych, możliwości ich poprawiania, żądania zaprzestania ich przetwarzania w zakresie wynikającym z obowiązującego prawa.

reklama