6 stycznia 2014 roku minęłoby 18 lat mojej pracy w Bazylice Mariackiej. Funkcję organisty przestałem pełnić z dniem 1 stycznia 2014 roku. Może się jeszcze usłyszymy...

W związku z nieprzedłużeniem mojej umowy z Parafią Mariacką, 31 grudnia 2013 roku zagrałem ostatnią mszę: na zakończenie roku. Swoją pracę w katedrze rozpocząłem 6 stycznia 1996 roku. W związku ze zwolnieniem się posady organisty, będąc jeszcze uczniem szkoły podstawowej i słuchaczem kursu organistowskiego w Koszalinie, ksiądz prałat Józef Słomski zaangażował mnie do pracy na chórze, wówczas jeszcze na balkonie północnym.

Przez niemal 18 lat pracy poznałem wielu ludzi, organistów, muzyków, duchownych. Grałem na najważniejszych uroczystościach w tym mieście, nie bez trudu, ale i satysfakcji. Praca organisty jest niedoceniana. Gdy kiedyś na kursach mówiono, że organista w zakresie parafialnego zainteresowania zajmuje miejsce po myszach kościelnych, bawiło mnie to, aż nie zacząłem tego rozumieć w praktyce. W układzie ciągłym, bez ani jednego dnia wolnego czy chorobowego, przepracowałem niemal 5 lat, czyli około 1800 dni. Potem było już łatwiej, pojawili się zmiennicy, zacząłem studia, więc o ciągłym siedzeniu na chórze nie było mowy. Chciałem podziękować organistom, którzy przez te lata ze mną współpracowali: panu Marianowi, panu Zygmuntowi, panu Edwardowi, Paulinie, a także Krzysztofowi i Marcinowi. Podziękowania należą się księdzu prałatowi Słomskiemu, za wspólne spędzone lata od rana do wieczora, a nawet w nocy, gdy trzeba było naprawić instrument. W pamięci mam siostrę Łukaszę, wieloletnią zakrystiankę. Dziękuję za współprace i wyzwania - zwłaszcza czasowe, organizatorom i dyrektorom festiwalu "Muzyka w Katedrze", podczas którego od 2001 roku stroiłem organy. Z szacunkiem wspominam chórzystów i dyrygentów, z którymi współpracowałem; różnie nam się układało, ale jakoś te lata przetrwaliśmy, aż do rozwiązania chóru w ostatnim czasie. Dziękuję za współpracę orkiestrom i kapelmistrzom, scholom, a także instrumentalistom i śpiewakom, z którymi występowałem w ciągu tych minionych lat. Za możliwość posługi w parafii dziękuję też ostatnim proboszczom: księdzu Tadeuszowi i Jerzemu.

Przeżyłem aż cztery instrumenty. Na początku, w bazylice grały organy elektroniczne. Pierwsze organy, sprowadzone w latach 80-tych, Johannus Opus 220, zaczęły szwankować w 1997 roku. Był to już wysłużony instrument, zbudowany w starej technologii. W 1997 roku parafia zakupiła używany instrument Johannus Opus 1405, a w 1999 roku Johannus Rembrandt 300. Uczestniczyłem przy montażu tych instrumentów oraz wymianie systemu nagłaśniającego. Wciąganie głośników na ścianę zachodnią nawy głównej było nie lada przeżyciem i nie lada odmianą - nowe brzmienie zwłaszcza z głosem Bombarde 32 stopy robiło wrażenie. Wciąż jednak parafia chciała mieć organy piszczałkowe. Zakup nowego instrumentu nie wchodził w grę, pomimo, że był nawet projekt. Pieniędzy z zewnątrz również nikt nie chciał dać, można je było otrzymać na bieżące remonty w ramach grantów. I wreszcie, pewnego dnia, dzięki zaangażowaniu Mariana Jagiełki i państwa Stachula, ksiądz Słomski mógł sprowadzić organy z Tilburga w Holandii. Był to rok 1999. W 2000 roku powstała empora organowa, ale wokół instrumentu powstało wiele zamieszania, pojawili się eksperci i hochsztaplerzy, którzy widzieli jedynie pieniądze parafii albo Komitetu Organizacyjnego 1000-lecia Utworzenia Biskupstwa w Kołobrzegu. To była nerwowa atmosfera. Organy złożono na ostatnią chwilę, bez intonacji, bez prawidłowego nastrojenia. Coś strasznego. Były tak niesprawne, że służyły akompaniamentem jedynie chórowi "Poznańskie Słowiki". A po mszy na 1000-lecie biskupstwa wyłączono je z eksploatacji. W styczniu 2001 roku zgłosiłem parafii chęć pełnego przeniesienia chóru do nawy głównej i uruchomienia instrumentu piszczałkowego jako głównego. Wykonałem raport braków i niedoróbek i dzięki zaangażowaniu księdza prałata Józefa Słomskiego przystąpiliśmy do prac remontowych. Główne prace wykonała firma Pawła Ziai z Chmielnika. Instrument uporządkowaliśmy, wymieniliśmy część piszczałek i uzupełniliśmy te, których brakowało. Prace zakończyły się w 2003 roku uroczystym koncertem. I tak organy trwają do dziś. Może nie są za duże, może chciałoby się słyszeć więcej mikstur, alikwotów czy języków, ale jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się się ma.

Za wszelką życzliwość od parafian i kuracjuszy - dziękuję.

Robert Dziemba

2005 rok - na trąbce gra Łukasz Golec.

Podczas mszy pogrzebowej ś.p. Sebastiana Karpiniuka - 2010 rok.

Organy na balkonie północnym - rocznica konsekracji bazyliki - 1999 rok.