O historii miejscowości Stramnica pisałem ponad 2 lata temu (przeczytaj). Warto zapoznać się z tym materiałem przed przeczytaniem dziejów Stramniczki, gdyż obie miejscowości dużo wiąże, łącznie z przeniesieniem nazwy. Historia Stramnicy jest jednak starsza i sięga 1276 roku, kiedy to wieś weszła w skład dóbr prepozyta kapituły kolegiackiej, a więc jest bardzo odległa. Ze Stramniczką tak już nie jest.

Stramniczka znajduje się ok. 7 km na wschód od Kołobrzegu. W dawnych czasach, wieś znajdowała się na skraju Kołobrzeskiego Lasu. Można było do niej dojechać tylko nieutwardzonymi drogami. Najwyższe wzniesienie osiąga tam aż 45,9 m nad poziomem morza. Uprawiano tam żyto, owies i ziemniaki. Ponad 85% gruntów stanowiły grunty orne, 3,1% łąki. Ich brak powodował, że poza końmi i bydłem, hodowano tam trzodę chlewną i drób.

Według niemieckiej historiografii, dzieje Stramniczki sięgają XVIII wieku, gdy na skraju lasu, który był bardziej rozległy niż w XX wieku, znajdowała się leśniczówka. Wraz z karczowaniem Kołobrzeskiego Lasu w I połowie XIX wieku, zaczęło tu pojawiać się osadnictwo, nazywane kolonią leśną. Początkowo, mieszkało tu zaledwie 8 osób. Warunki były trudne i częściowe osadnictwo z przełomu XVIII i XIX wieku przetrwało, ale napotykało na problemy. Jednak wraz z rozwojem miejscowości w 1864 roku żyło tu już 79 osób. Kolejny rozwój miejscowości następował po zjednoczeniu Niemiec w 1871 roku. Teren wsi powiększył się do 101 hektarów. Mieszkało tu 86 osób. W 1911 roku powstał tu budynek szkolny. W 1939 roku uczyło się tu 26 dzieci. W miejscowości istniał także cmentarz.

W 1939 roku w Stramniczce żyło 116 mieszkańców. Mała niewielka wieś rolnicza nie zapisała się w specjalny sposób na kartach historii. Dziś, jest to niewielka miejscowość w gminie Dygowo. Liczba mieszkańców nie przekracza tam 100 osób...

Robert Dziemba