Zanim powstała omawiana dziś osada, istniała wieś Stary Borek (Altbork), której historia była już omawiana (przeczytaj). Jak można się domyślać, nazwa wsi Nowy Borek wzięła się od Starego Borku i do niego nawiązuje, tyle, że osadę założono później. Historia miejscowości ściśle wiąże się z okresem osadnictwa pruskiego po wojnie siedmioletniej. Wówczas ożywieniu uległo wiele miejscowości tak na wschodzie, jak i na zachodzie powiatu kołobrzeskiego. Kolonizacja fryderycjańska realizowana za czasów króla pruskiego Fryderyka II była niezwykle ważna dla państwa i wiązała się ze społecznym, a przede wszystkim gospodarczym ożywieniem Prus po niezwykle ciężkiej wojnie siedmioletniej. Wiązało się to ze sprowadzaniem kolonistów, przede wszystkim ewangelików z Prus, ale także z innych terenów, w tym z dawnym terenów Polski, o czym w przypadku niektórych wsi było już pisane. Do zasiedlania wykorzystywano tereny o wątpliwym charakterze, jak bagna czy lasy, stąd pionierski charakter działalności osadników wymagał dużo siły, charakteru i wiary, aby mogli oni przetrwać.

Nowy Borek powstał w 1775 roku z polecenia króla. Tereny te przejęte przez władze Kołobrzegu, zostały wykorzystane do założenia osady dla przędzarzy wełny. Była to wieś uliczna, typowa dla tamtych czasów, składająca się z 24 domów. W tym samym czasie powstało Korzyścienko i tam również zadomowili się przędzarze. Osadnicy nazwali swoją wieś „Borksche Spinnkaten”. Miejscowość należała do Parafii Św. Ducha w Kołobrzegu, a później, po jej likwidacji, od 1867 roku do parafii w Korzystnie.

Sytuacja gospodarcza wsi była niezwykle trudna, a w przypadku Nowego Borku nie poprawiały jej reformy początku XIX wieku. Nie wiemy, jak na dzieje miejscowości wpłynęło oblężenie napoleońskie. Natomiast mieszkańcy przestawili się na rolnictwo. Nie mieli chyba innego wyjścia, aby przeżyć, natomiast utrudniały to niezwykle małe działki i nieurodzajna okolica. Nowy Borek był jedną z najmniejszych miejscowości w powiecie i liczył nieco ponad 151 hektarów. W 1816 roku mieszkało tu zaledwie 114 osób. W 1861 roku było tu 126 mieszkańców, w 1885 – 157. W okresie późniejszym liczba ludności ulegała niewielkim wahaniom, aby w 1939 roku osiągnąć 148 osób. W zapisach historycznych znajduje się informacja, że szkoła w Nowym Borku istniała od „czasów starożytnych”, czyli mogła powstać jeszcze w XVIII wieku, aczkolwiek budynek na fotografii z książki M. Vollacka „Das Kolberger Land” pochodzi najwcześniej z końca XIX wieku. W 1939 roku uczyło się tam 19 dzieci.

Po 1945 roku miejscowość została nazwana Borkiem, a sąsiednia – Borkówkiem. Potem powrócono do nazwy Stary i Nowy Borek.

Robert Dziemba