Jak już pisaliśmy na portalu Miastokolobrzeg.pl, historyczny pałac w Kłopotowie od kilku tygodni jest już w rejestrze zabytków. Należy to określić jako cenną inicjatywę, dzięki której zasób kulturowy naszego powiatu uległ powiększeniu. Warto jednak kilka słów więcej poświęcić samej rezydencji Wedlów, jak i historii ich rodu, no i oczywiście samemu Kłopotowu.

Nazwa Clapetow pojawia się w dokumentach już w 1263 roku. W 1276 roku mamy Clobetowe, potem jest Cloptowe, i w 1565 roku Klaptow, a u Lubinusa Cluptow. Według niektórych badaczy niemieckich, nazwa wzięła się od klepiska. Doktor Chludziński wskazuje natomiast trzy możliwości, że jest to nazwa nawiązująca do pierwszego właściciela, nazwa związana z trudnymi warunkami terenowymi, albo też nazwa kulturowa od kłopotu jako zmartwienia.

Kłopotowo znajdujemy w dokumencie dotyczącym parafii we Wrzosowie, gdy w 1263 roku biskup kamieński Herman von Gleichen podporządkowuje wieś Kłopotowo kościołowi we Wrzosowie. W dokumencie z 1276 roku, Kłopotowo zostało potwierdzone jako wieś należąca do kanoników kołobrzeskich. Wieś niknie nam z horyzontu historycznego i pojawia się już po nastaniu reformacji, gdy w 1565 roku mowa jest o dziedzicach Kłopotowa, którymi byli Paul i Jürgen von Ramel. W połowie XVII wieku właścicielem wsi jest pułkownik Wedig von Bonin. Majątek ten odziedziczył jego syn, Ernest Bogusław von Bonin. Wieś zmieniała swoich właścicieli. Była we władaniu rodów von Natzmer i Zimmermann. W 1910 roku majątek po Robercie Zimmermannie dziedziczy jego siostrzenica Clara von Wedel, a jej mąż, pułkownik Hasso von Wedel buduje tu rodową siedzibę. Ród von Wedel ma niezwykle bogatą historię i tradycję. Na Pomorzu wzmiankowany jest już w XIII wieku. Na początku gospodarzy na Ziemi Stargardzkiej. Ma włości w wielu wsiach i miastach, w tym w Świdwinie, a także na Ziemi Chojeńskiej. Rodowi przedstawiciele są znakomitymi politykami pruskimi lub wojskowymi, co pozwala im poszerzać ich działalność.

Majątek w Kłopotowie, stanowił zespół obiektów: pałac, folwark oraz park. Jak czytamy we wpisie rejestrowym „stanowi założenie przestrzenne o czytelnej pierwotnej kompozycji, z elementami składowymi historycznej struktury, park i zachodnie podwórze gospodarcze z zabudową folwarczną, ogrodzeniem oraz wewnętrzną drogą dojazdową do dworu, obsadzoną dwurzędową aleją kasztanową wpisane są do rejestru zabytków odrębnymi decyzjami administracyjnymi”. Pałac znajduje się w części parkowej i stanowi część zespołu parkowo-dworskiego. Powstał w 1911 roku, o czym informuje data zachowana nad wejściem frontowym. „Bryła budynku charakteryzuje się silnie rozczłonkowaną formą, o zróżnicowanych kształtach, wysokości i typie dachów, które tworzą harmonijną całość. Korpus dwukondygnacyjny, nakryty dachem naczółkowym, z trzykondygnacyjnymi (szerokimi) ryzalitami (frontowym i tylnym), nakrytymi stromymi dachami dwuspadowymi. W ścianie frontowej wyprowadzony parterowy, trójboczny ryzalit, zwieńczony trójpołaciowym daszkiem oraz taras na pomieszczeniem przyszczytowym”. Obiekt zachował się w stanie bardzo dobrym, z oryginalnym wyposażeniem, reprezentując styl eklektyczny. Na zewnątrz ujmują świetnie zachowane drewniane płaskorzeźby i rzeźba, a także elementy kute. Równie reprezentacyjne jest wnętrz obiektu, ze zdobionym kominkiem, drewnianym stropem, zdobionym miejscami kasetonami oraz malowidłami o motywach liści dębu.

Robert Dziemba