Na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia  do zboru Kościoła Chrystusowego w Białogardzie trafił kołobrzeżanin Ryszard Kakowski. Po swoim nawróceniu nawiązał kontakt z rodziną Haliny i Jana Matulewiczów, u których wkrótce rozpoczęły się regularne spotkania biblijne. W 1974 roku zawiązała się Placówka Misyjna, której przewodził nieżyjący już dzisiaj pastor Zboru w Białogardzie – Sergiusz Kobus. Trzy lata później w rzece Parsęcie odbył się pierwszy chrzest, do którego przystąpiło 5 osób. Tak więc Placówka liczebnie wzrosła do 10 osób.

W styczniu 1978 roku z Warszawy do Kołobrzegu przybywa rodzina Nelli i Piotra Karel, by rozwijać pracę duchową w naszym mieście. Już w tym samym roku , dokładnie 30 kwietnia 1978 roku został zarejestrowany 15-osobowy Zbór. Nabożeństwa  nadal odbywały się w mieszkaniu prywatnym braterstwa Matulewiczów przy ul. Złotej. Najpilniejszą potrzebą dla młodego zboru było znalezienie odpowiedniego obiektu, który można by było zaadoptować na potrzeby powstającego kościoła. Ówczesne władze miejskie jednak nie były nam przychylne. Poprzez splot różnorakich wydarzeń Bóg, który jest Bogiem cudów, (a też zapewne ma poczucie humoru) pozwolił nam dzięki interwencji I sekretarza PZPR w Kołobrzegu nabyć od spółdzielni WSS Społem stary poniemiecki kościółek przy ul. Jedności Narodowej 62, zamieniony na sezonową piekarnię. Budynek był w opłakanym stanie technicznym. Zdewastowany, zawilgocony, niczym nieprzypominający jego świetności z roku 1924, kiedy został wybudowany. Z pierwszą grupką wiernych jednak wznosiliśmy dziękczynne modlitwy za nowe miejsce. Również czas odbudowy to czas Bożych cudów związanych z funduszami i możliwością zdobycia jakichkolwiek materiałów budowlanych.

Zbór zaczął gromadzić się w prowizorycznej salce na chórach dawnego kościoła, jednocześnie remontując salę główną. 6-7  grudnia 1980 roku był ten szczęśliwy dzień otwarcia na nowo wyremontowanej kaplicy. Podczas pierwszego nabożeństwa sala „pękała w szwach”. Gościliśmy wtedy  chór z Warszawy, orkiestrę dętą ze Słupska i wielu gości z różnych stron naszego kraju i zza granicy.  

Rok później gościliśmy zacnego gościa , mianowicie superintendenta  – pastora dr Paula Hinza, który pastorował przed wojną i w czasie jej trwania w katedrze kołobrzeskiej. Jemu to zawdzięczamy zachowanie od zniszczeń wojennych większość zabytków bazyliki kołobrzeskiej.

Od chwili otwarcia nowej kaplicy Zbór corocznie powiększał się liczebnie. Tu odbywały się liczne chrzty, śluby, zjazdy młodzieży,  spotkania dla dzieci , koncerty muzyczne i wiele innych aktywności. Kościół aktywnie włączył się w pomoc charytatywną w okresie stanu wojennego, dzieląc dary od naszych współwyznawców z krajów zachodnich, które dostarczały pomoc medyczną, żywność i ubrania. Nasza  sala nabożeństw mogąca pomieść około 100 osób wkrótce  okazała się za mała i dlatego podjęliśmy decyzję o rozbudowie kościoła. Wraz z budową rośnie również liczba wiernych.

W 2003  roku   uroczyście świętowaliśmy 25 lecie kościoła. Nabożeństwo dziękczynne odbywało się w hali Milenium. Na przełomie 1999/ 2000 ukończyliśmy rozbudowę istniejącego obiektu.
Dziś cieszymy się z następnej rocznicy 40 lecia naszego Zboru. Sala nabożeństw dwukrotnie powiększona  znów okazuje się za małą na potrzeby ciągle rosnącej społeczności. Wierzymy, że Bóg będzie nadal budował i błogosławił Swój kościół,  aż do momentu powtórnego przyjścia Pana Jezusa Chrystusa.

Uroczystości 40-lecia Zboru w Kołobrzegu odbędą się 29 kwietnia o godz. 11.00 w sali Regionalnego Centrum Kultury.

Pastor Piotr Karel